Ziele

OPIS: Owies prawdziwy jest cudownym środkiem odżywczym, bogatym w białko, wapń, magnez, krzem, potas, żelazo oraz witaminy. Jego składniki odżywcze pomagają w utrzymaniu zdrowych kości, zębów oraz zdrowego układu nerwowego. Owies prawdziwy zawiera saponiny, flawonoidy, wiele minerałów, alkaloidy, związki steroidalne, witaminy B1, B2, D, E, karoten, białko zbożowe (gluten), skrobię, tłuszcze.

OPIS: Owies prawdziwy jest cudownym środkiem odżywczym, bogatym w białko, wapń, magnez, krzem, potas, żelazo oraz witaminy. Jego składniki odżywcze pomagają w utrzymaniu zdrowych kości, zębów oraz zdrowego układu nerwowego. Owies prawdziwy zawiera saponiny, flawonoidy, wiele minerałów, alkaloidy, związki steroidalne, witaminy B1, B2, D, E, karoten, białko zbożowe (gluten), skrobię, tłuszcze.

OPIS: Owies prawdziwy jest cudownym środkiem odżywczym, bogatym w białko, wapń, magnez, krzem, potas, żelazo oraz witaminy. Jego składniki odżywcze pomagają w utrzymaniu zdrowych kości, zębów oraz zdrowego układu nerwowego. Owies prawdziwy zawiera saponiny, flawonoidy, wiele minerałów, alkaloidy, związki steroidalne, witaminy B1, B2, D, E, karoten, białko zbożowe (gluten), skrobię, tłuszcze.

OPIS: Nazywany często drabinką, złotnikiem lub srebrnikiem rośnie u nas najczęściej na łąkach, pastwiskach, nad brzegiem wód, przy drogach, a niekiedy i na podwórzach.Obecnie do celów leczniczych najczęściej używa się ziela pięciornika gęsiego. 

OPIS: Nazywany często drabinką, złotnikiem lub srebrnikiem rośnie u nas najczęściej na łąkach, pastwiskach, nad brzegiem wód, przy drogach, a niekiedy i na podwórzach.Obecnie do celów leczniczych najczęściej używa się ziela pięciornika gęsiego. 

OPIS: Nazywany często drabinką, złotnikiem lub srebrnikiem rośnie u nas najczęściej na łąkach, pastwiskach, nad brzegiem wód, przy drogach, a niekiedy i na podwórzach.Obecnie do celów leczniczych najczęściej używa się ziela pięciornika gęsiego. 

OPIS: Nazywany często drabinką, złotnikiem lub srebrnikiem rośnie u nas najczęściej na łąkach, pastwiskach, nad brzegiem wód, przy drogach, a niekiedy i na podwórzach.Obecnie do celów leczniczych najczęściej używa się ziela pięciornika gęsiego. 

Bylica piołun znana w Polsce po prostu jako piołun to roślina, która jest doceniana już od stuleci. Pierwsze wzmianki o tej roślinie i możliwościach jej stosowania przy leczeniu, datowane są na lata przed naszą erą.

W późniejszych latach bylicę piołun zaczęto stosować jako przyprawę. Z uwagi na gorzki smak, stosowano ja także jako dodatek do piwa. Właściwości lecznicze piołunu zostały docenione o wiele później. 

Bylica piołun znana w Polsce po prostu jako piołun to roślina, która jest doceniana już od stuleci. Pierwsze wzmianki o tej roślinie i możliwościach jej stosowania przy leczeniu, datowane są na lata przed naszą erą.

W późniejszych latach bylicę piołun zaczęto stosować jako przyprawę. Z uwagi na gorzki smak, stosowano ja także jako dodatek do piwa. Właściwości lecznicze piołunu zostały docenione o wiele później. 

Bylica piołun znana w Polsce po prostu jako piołun to roślina, która jest doceniana już od stuleci. Pierwsze wzmianki o tej roślinie i możliwościach jej stosowania przy leczeniu, datowane są na lata przed naszą erą.

W późniejszych latach bylicę piołun zaczęto stosować jako przyprawę. Z uwagi na gorzki smak, stosowano ja także jako dodatek do piwa. Właściwości lecznicze piołunu zostały docenione o wiele później. 

Bylica piołun znana w Polsce po prostu jako piołun to roślina, która jest doceniana już od stuleci. Pierwsze wzmianki o tej roślinie i możliwościach jej stosowania przy leczeniu, datowane są na lata przed naszą erą.

W późniejszych latach bylicę piołun zaczęto stosować jako przyprawę. Z uwagi na gorzki smak, stosowano ja także jako dodatek do piwa. Właściwości lecznicze piołunu zostały docenione o wiele później. 

OPIS: Podagrycznik zwany jest również kozią stopką. Jest on jednym z najbardziej uciążliwych i trudnych do wyplenienia chwastów. Piekielnie żywotny i błyskawicznie się namnażający podagrycznik od wieków traktowany był przez ludzi jako wróg pożytecznych upraw. Jest rośliną rozpowszechniona w całej Europie i Ameryce Północnej. W Polsce rośnie masowo w wilgotnych miejscach, w cienistych lasach liściastych, zaroślach, na łąkach i przy drogach. Surowcem jest ziele podagrycznika, rzadziej używane są korzenie i kłącza.

OPIS: Podagrycznik zwany jest również kozią stopką. Jest on jednym z najbardziej uciążliwych i trudnych do wyplenienia chwastów. Piekielnie żywotny i błyskawicznie się namnażający podagrycznik od wieków traktowany był przez ludzi jako wróg pożytecznych upraw. Jest rośliną rozpowszechniona w całej Europie i Ameryce Północnej. W Polsce rośnie masowo w wilgotnych miejscach, w cienistych lasach liściastych, zaroślach, na łąkach i przy drogach. Surowcem jest ziele podagrycznika, rzadziej używane są korzenie i kłącza.

OPIS: Podagrycznik zwany jest również kozią stopką. Jest on jednym z najbardziej uciążliwych i trudnych do wyplenienia chwastów. Piekielnie żywotny i błyskawicznie się namnażający podagrycznik od wieków traktowany był przez ludzi jako wróg pożytecznych upraw. Jest rośliną rozpowszechniona w całej Europie i Ameryce Północnej. W Polsce rośnie masowo w wilgotnych miejscach, w cienistych lasach liściastych, zaroślach, na łąkach i przy drogach. Surowcem jest ziele podagrycznika, rzadziej używane są korzenie i kłącza.

OPIS: Podagrycznik zwany jest również kozią stopką. Jest on jednym z najbardziej uciążliwych i trudnych do wyplenienia chwastów. Piekielnie żywotny i błyskawicznie się namnażający podagrycznik od wieków traktowany był przez ludzi jako wróg pożytecznych upraw. Jest rośliną rozpowszechniona w całej Europie i Ameryce Północnej. W Polsce rośnie masowo w wilgotnych miejscach, w cienistych lasach liściastych, zaroślach, na łąkach i przy drogach. Surowcem jest ziele podagrycznika, rzadziej używane są korzenie i kłącza.

Pokrzywa zwyczajna

(Urtica dioica Z.)

Pokrzywa zwyczajna występuje w całej Europie, środkowej i zachodniej Azji, Afryce, Ameryce Północnej jako rozpowszechniony chwast. Surowiec stanowią wysuszone liście pokrzywy zwyczajnej. Zbiera się je w ciągu lata, ścinając nadziemne pędy. Rośliny suszy się w cienkich warstwach w cieniu lub na słońcu, następnie oddziela liście od łodyg i zanieczyszczeń.

Pokrzywa zwyczajna

(Urtica dioica Z.)

Pokrzywa zwyczajna występuje w całej Europie, środkowej i zachodniej Azji, Afryce, Ameryce Północnej jako rozpowszechniony chwast. Surowiec stanowią wysuszone liście pokrzywy zwyczajnej. Zbiera się je w ciągu lata, ścinając nadziemne pędy. Rośliny suszy się w cienkich warstwach w cieniu lub na słońcu, następnie oddziela liście od łodyg i zanieczyszczeń.

Pokrzywa zwyczajna

(Urtica dioica Z.)

Pokrzywa zwyczajna występuje w całej Europie, środkowej i zachodniej Azji, Afryce, Ameryce Północnej jako rozpowszechniony chwast. Surowiec stanowią wysuszone liście pokrzywy zwyczajnej. Zbiera się je w ciągu lata, ścinając nadziemne pędy. Rośliny suszy się w cienkich warstwach w cieniu lub na słońcu, następnie oddziela liście od łodyg i zanieczyszczeń.

Pokrzywa zwyczajna

(Urtica dioica Z.)

Pokrzywa zwyczajna występuje w całej Europie, środkowej i zachodniej Azji, Afryce, Ameryce Północnej jako rozpowszechniony chwast. Surowiec stanowią wysuszone liście pokrzywy zwyczajnej. Zbiera się je w ciągu lata, ścinając nadziemne pędy. Rośliny suszy się w cienkich warstwach w cieniu lub na słońcu, następnie oddziela liście od łodyg i zanieczyszczeń.

OPIS: Aerva lanata jest z rodziny Amaranthaceae z rodzaju Aerva, pochodzącym z Azji oraz Afryki. A. lanata jest pospolitym chwastem, który rośnie dziko na równinach Indii. Korzeń ma aromat podobny do kamfory. Jest to jedna z roślin zawartych w Dasapushpam, dziesięciu świętych kwiatach Kerali. Jest to roślina jednoroczna z rozgałęzionym, nieco zdrewniałym systemem korzeniowym. Łodygi są przeważnie rozbiegające się i rozprzestrzeniają się szeroko, czasem nawet na 1,8 m długości. Okres kwitnienia trwa od maja do października.

OPIS: Aerva lanata jest z rodziny Amaranthaceae z rodzaju Aerva, pochodzącym z Azji oraz Afryki. A. lanata jest pospolitym chwastem, który rośnie dziko na równinach Indii. Korzeń ma aromat podobny do kamfory. Jest to jedna z roślin zawartych w Dasapushpam, dziesięciu świętych kwiatach Kerali. Jest to roślina jednoroczna z rozgałęzionym, nieco zdrewniałym systemem korzeniowym. Łodygi są przeważnie rozbiegające się i rozprzestrzeniają się szeroko, czasem nawet na 1,8 m długości. Okres kwitnienia trwa od maja do października.

OPIS: Aerva lanata jest z rodziny Amaranthaceae z rodzaju Aerva, pochodzącym z Azji oraz Afryki. A. lanata jest pospolitym chwastem, który rośnie dziko na równinach Indii. Korzeń ma aromat podobny do kamfory. Jest to jedna z roślin zawartych w Dasapushpam, dziesięciu świętych kwiatach Kerali. Jest to roślina jednoroczna z rozgałęzionym, nieco zdrewniałym systemem korzeniowym. Łodygi są przeważnie rozbiegające się i rozprzestrzeniają się szeroko, czasem nawet na 1,8 m długości. Okres kwitnienia trwa od maja do października.

OPIS: Aerva lanata jest z rodziny Amaranthaceae z rodzaju Aerva, pochodzącym z Azji oraz Afryki. A. lanata jest pospolitym chwastem, który rośnie dziko na równinach Indii. Korzeń ma aromat podobny do kamfory. Jest to jedna z roślin zawartych w Dasapushpam, dziesięciu świętych kwiatach Kerali. Jest to roślina jednoroczna z rozgałęzionym, nieco zdrewniałym systemem korzeniowym. Łodygi są przeważnie rozbiegające się i rozprzestrzeniają się szeroko, czasem nawet na 1,8 m długości. Okres kwitnienia trwa od maja do października.

Występuje w stanie naturalnym w Europie, w północnej części Afryki i Azji. W Polsce spotykany pospolicie na nizinach, na słonecznych, suchych i piaszczystych stanowiskach — na nieużytkach, ugorach i przy drogach. Jest to mała, niepozorna roślina, jedno- lub dwuletnia, o silnie rozgałęzionych, koliście ścielących się gładkich łodygach, długości do 15 cm. Surowcem jest ziele połonicznika, tj. niezdrewniałe zielone części pędów, zebrane w początkowym okresie kwitnienia. Surowiec pachnie suszonym sianem, ma lekko drapiący, słonawy smak.

Występuje w stanie naturalnym w Europie, w północnej części Afryki i Azji. W Polsce spotykany pospolicie na nizinach, na słonecznych, suchych i piaszczystych stanowiskach — na nieużytkach, ugorach i przy drogach. Jest to mała, niepozorna roślina, jedno- lub dwuletnia, o silnie rozgałęzionych, koliście ścielących się gładkich łodygach, długości do 15 cm. Surowcem jest ziele połonicznika, tj. niezdrewniałe zielone części pędów, zebrane w początkowym okresie kwitnienia. Surowiec pachnie suszonym sianem, ma lekko drapiący, słonawy smak.

Występuje w stanie naturalnym w Europie, w północnej części Afryki i Azji. W Polsce spotykany pospolicie na nizinach, na słonecznych, suchych i piaszczystych stanowiskach — na nieużytkach, ugorach i przy drogach. Jest to mała, niepozorna roślina, jedno- lub dwuletnia, o silnie rozgałęzionych, koliście ścielących się gładkich łodygach, długości do 15 cm. Surowcem jest ziele połonicznika, tj. niezdrewniałe zielone części pędów, zebrane w początkowym okresie kwitnienia. Surowiec pachnie suszonym sianem, ma lekko drapiący, słonawy smak.

Występuje w stanie naturalnym w Europie, w północnej części Afryki i Azji. W Polsce spotykany pospolicie na nizinach, na słonecznych, suchych i piaszczystych stanowiskach — na nieużytkach, ugorach i przy drogach. Jest to mała, niepozorna roślina, jedno- lub dwuletnia, o silnie rozgałęzionych, koliście ścielących się gładkich łodygach, długości do 15 cm. Surowcem jest ziele połonicznika, tj. niezdrewniałe zielone części pędów, zebrane w początkowym okresie kwitnienia. Surowiec pachnie suszonym sianem, ma lekko drapiący, słonawy smak.

OPIS: Gatunek grzybów należący do rodziny tarczownicowatych (Parmeliaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów. Tworzy krzaczkowato-listkowatą i sztywną plechę bez wyraźnego przyczepu do podłoża. Ma postać kępek o wysokości do 8 cm. Jest to plecha heteromeryczna z glonami protokokkoidalnymi. Odcinki plechy mają nieregularne i zmienne kształty i szerokość 3-10(30) mm. Są niemal płaskie lub nieco tylko rynienkowate, nieregularnie rozgałęzione i zaopatrzone w liczne kolcowate wyrostki. Końce odcinków są poszerzone i nieco odgięte do tyłu. Górna powierzchnia plechy w zależności od warunków bytowania ma barwę brunatnozieloną lub brunatną, w dolnej części czerwono nabiegłą. Dolna powierzchnia jest jaśniejsza i są na niej liczne i dość równomiernie rozmieszczone białe pseudocyfelle.

OPIS: Gatunek grzybów należący do rodziny tarczownicowatych (Parmeliaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów. Tworzy krzaczkowato-listkowatą i sztywną plechę bez wyraźnego przyczepu do podłoża. Ma postać kępek o wysokości do 8 cm. Jest to plecha heteromeryczna z glonami protokokkoidalnymi. Odcinki plechy mają nieregularne i zmienne kształty i szerokość 3-10(30) mm. Są niemal płaskie lub nieco tylko rynienkowate, nieregularnie rozgałęzione i zaopatrzone w liczne kolcowate wyrostki. Końce odcinków są poszerzone i nieco odgięte do tyłu. Górna powierzchnia plechy w zależności od warunków bytowania ma barwę brunatnozieloną lub brunatną, w dolnej części czerwono nabiegłą. Dolna powierzchnia jest jaśniejsza i są na niej liczne i dość równomiernie rozmieszczone białe pseudocyfelle.

OPIS: Gatunek grzybów należący do rodziny tarczownicowatych (Parmeliaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów. Tworzy krzaczkowato-listkowatą i sztywną plechę bez wyraźnego przyczepu do podłoża. Ma postać kępek o wysokości do 8 cm. Jest to plecha heteromeryczna z glonami protokokkoidalnymi. Odcinki plechy mają nieregularne i zmienne kształty i szerokość 3-10(30) mm. Są niemal płaskie lub nieco tylko rynienkowate, nieregularnie rozgałęzione i zaopatrzone w liczne kolcowate wyrostki. Końce odcinków są poszerzone i nieco odgięte do tyłu. Górna powierzchnia plechy w zależności od warunków bytowania ma barwę brunatnozieloną lub brunatną, w dolnej części czerwono nabiegłą. Dolna powierzchnia jest jaśniejsza i są na niej liczne i dość równomiernie rozmieszczone białe pseudocyfelle.