OPIS: Agar to substancja żelująca, która jest pozyskiwana z naturalnie występujących alg morskich. dlatego inna jej nazwa to "morska żelatyna". Dzięki swoim właściwościom żelującym agar znalazł szerokie zastosowanie w przemyśle spożywczymi i nie tylko. Agar występujący także pod nazwą agar-agar lub E406. Agar należy do polisacharydów czyli wielocukrów. Jest mieszaniną agarozy i agaropektyny. Agar jest najczęściej dostępny w postaci proszku, listków, kostek lub nitek. Sproszkowany wykorzystuje się w przemyśle, a pozostałe formy do gotowania potraw. Jest bezbarwny, nie ma smaku i zapachu.

OPIS: Zapaliczka cuchnąca, zakrzewka cuchnąca, asant cuchnący, asafetyda – gatunek rośliny z rodziny selerowatych. Występuje na piaszczystych i kamienistych pustyniach w północnych rejonach Indii, w Iranie i Afganistanie, niekiedy jest uprawiana w południowej Europie.

OPIS: Inulina to polisacharyd składający się z cząsteczki glukozy i łańcucha cząsteczek fruktozy. Naturalnie występuje on w bulwach, kłączach i dolnych częściach łodyg roślin, dla których stanowi materiał zapasowy. Do celów użytkowych, najczęściej pozyskuje się go z cykorii i słonecznika bulwiastego (topinambura). Inulina charakteryzuje się niską kalorycznością (150 kcal/100 g) i delikatną słodkością. Jest ok. 10 razy mniej słodka niż cukier, dlatego nie znajduje zastosowania jako samodzielny zamiennik sacharozy w produktach spożywczych i w kuchni.

OPIS: Organiczny związek chemiczny, pięciowęglowy alkohol polihydroksylowy słodki w smaku (cukrol), zredukowana pochodna ksylozy.

Stosowany w przemyśle spożywczym do słodzenia jako dodatek do żywności E967; głównie gum do żucia i cukierków ze względu na działanie przeciwpróchnicze. Zalecany również dla diabetyków, ponieważ jest metabolizowany z niewielkim udziałem insuliny. Ma wielokrotnie niższy indeks glikemiczny (IG:8) niż glukoza (IG:100) czy sacharoza (IG:70). FDA uznało ksylitol za substancję, która nie wywołuje próchnicy. W roku 1996 JEFCA (organ doradczy WHO i FAO) nie określiło górnej granicy spożycia (ADI – dopuszczalna dzienna dawka), co znaczy, że jest on całkowicie bezpieczny niezależnie od spożywanej ilości dziennej i jednocześnie stwierdziło, że wcześniejsze niekorzystne wyniki badań na zwierzętach przeprowadzone w latach 70. XX w. nie mają zastosowania dla ludzi.